En zo bleek, met Sint - Maarten in aantocht een geschikt moment voor handen om de buurt te verenigen om samen onze 'lichtjes'te doen schijnen in deze steeds vroeger donker wordende dagen.
Op woensdag 6 november gingen we met een 13tal kinderen en nog wat mama's aan de slag om mooie lantarentjes te maken. De jefkes-schuur werd omgetoverd tot een werkatelier met lange tafels en heel veel pompoenen. Die hadden we nodig om uit te hollen en allerlei sterren, manen, ridders te paard en arme bedelaren in te graveren. Algauw bleek het Sint-Maartens feest in deze streek een hele andere betekenis had dan de legende waar zus en ik mee opgroeiden. Sint-Maarten vervuld hier de rol van Sinterklaas en brengt allerlei lekkers en zoet naar de brave kindertjes.
Wij kenden hem als een vrome ridder die de arme bedelaar zijn halve mantel schonk om hem te beschermen tegen de bittere kou. ( dit even in een iniemini notendop) Het betekende vooral voor ons een verhaal van 'delen' met andere.
Deze verschillen deden niet af aan de fijne nammidag die we samen beleefden.
De zaterdagavond die volgde hadden we afgesprokken om met de 'grote' mensen in het kielzog van de kleintjes het duister te verjagen. Het werd nog spannend door de grote regenval, maar als bij wonder viel er geen druppeltje meer toen we op pad gingen. Iedereen goed ingeduffeld met jas, muts en sjaal, lampionnetjes onstoken en zo waren we gewapend tegen koude en duisternis.
Na een niet al te grote wandeling, waar Sint-Maartensliederen en Sinterklaasliedjes elkaar afwisselden konden we ons gaan warmen in de Jefkes-schuur aan warme soep en chocomelk. De legende werd vertelt aan één ieder die er was en we begrepen allen dat deze avond hét uitgesproken moment was om met elkaar delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten