We hebben het niet gehaald, maar...

Jammer maar helaas dé award waar jullie zo talrijk voor stemden hebben we niet binnen gehaald.

Ongelukkig zijn we er niet door geworden, de strijd was niet 'recht evenredig', maar door de stemming kwamen we tot de constatatie dat we als kleine vzw toch al héél wat achterban hebben. Hartverwarmend én in deze koude kan dit tellen!

Vandaag was ook weer zo eentje waarop je je beide handen kust dat er zo'n warme mensen bestaan en deze zomaar eventjes je leven binnen komen gewandeld. 

Dé actie van de rode kruisen waarbij duurzame landbouw centraal staat en de aandacht wordt gevraagd voor het  wekelijks teloor gaan van 24 boerderijen in vlaanderen én de vraag die hierbij gepaard gaat, 'waar moet dit uiteindelijk toe leiden?' bracht ons samen. Symbolisch hebben we de kruisen geplaatst met deze gedachte in het achterhoofd. Het leidde ons wat later tot interessante gesprekken, de moeite waard om ons eigen aandeel eens te overpeinzen maar ook het groter geheel in vraag te stellen. Fijn dat dit nog kan, met wederzijds respect luisteren naar elkaars argumenten, je eigen gedacht erover te hebben, deze soms te kunnen delen met anderen en soms ook niet. Ieder op zijn eigen manier en toch samen. Dank aan alle mensen die hieraan deelnamen, het was inspirerend en zet aan tot nog.

En dan nog dit...Dé wortelvrienden van Stoppel en Stek.

Ze beroeren ons keer op keer. Hoelang de klus ook mag duren, telkens is er wel iemand die ons komt vervoegen en het beste van zichzelf geeft. Het is de eerste maal dat we onze vraag zo open stellen (de media doet hierin goede zaken) en we moeten zeggen dat het een ervaring rijker is wanneer anderen mee met ons op de knieën gaan. Samen met anderen wroeten in de aarde verbind, leuke gesprekken maar ook noeste arbeid wordt verricht. Tevreden met geleverde prestatie en 't plezier erin maakt dat we blij zijn dit geluk te mogen delen. Dankbaar van het begin tot het einde! Dit zal gevierd moeten worden, lieve (wortel)vrienden bereid je alvast voor!